Μαθήματα

Το μαθημα των Βιοχημικών Διεργασιών καλύπτει τα εξής:

1. Στοιχεία μικροβιολογίας και βιοχημείας
2. Κινητική ενζυμικών αντιδράσεων
3. Κινητική αντιδράσεων με ακινητοποιημένα ένζυμα
4. Κινητική ανάπτυξης μικροοργανισμών
5. Κινητική παραγωγής προϊόντων μεταβολισμού
6. Μαθηματικά μοντέλα προσομοίωσης
7. Σχεδιασμός βιοαντιδραστήρων (batch, fed-batch, CSTR)
8. Βιοαντιδραστήρες νέας γενιάς (Perfusion, Airlift, SBR, hollow-fiber)
9. Αερισμός και ανάδευση αντιδραστήρων
10. Αποστείρωση
11. Εφαρμογές σε βιομηχανικές και περιβαλλοντικές διεργασίες.

Το μάθημα έχει και εργαστήρια (υπεύθυνη Αριάδνη Παντίδου)

Εισαγωγικό μάθημα στις Αριθμητικές Μεθόδους

ΥΛΗ

1. Επίλυση μη γραμμικών εξισώσεων
2. Παρεμβολή και πολυωνυμική προσέγγιση
3. Ελάχιστα τετράγωνα
4. Σφάλματα
5. Αριθμητική παραγώγιση
6. Αριθμητική ολοκλήρωση
7. Προβλήματα αρχικών και συνοριακών τιμών για συνήθεις διαφορικές εξισώσεις
8. Εφαρμογές στην Περιβαλλοντική Μηχανική

Το μάθημα δεν διαθέτει περιγραφή

Φύση και προέλευση των πρωτογενών ρύπων, μηχανισμοί που οδηγούν στη δημιουργία δευτερογενών ρύπων και στην απομάκρυνση των ρύπων από την ατμόσφαιρα. Ατμοσφαιριή Χημεία - χημικές αντιδράσεις στην ατμόσφαιρα. Επιδράσεις της ρύπανσης σε ευρεία κλίμακα (τρύπα Όζοντος, φαινόμενο θερμοκηπίου, διασυνοριακή ρύπανση). Επιδράσεις της ρύπανσης σε τοπικό επίπεδο (επιπτώσεις στην υγεία και στα φυτά). Όρια ποιότητας και δείκτες επιπέδων ρύπανσης. Όρια εκπομπών. Βασικές μέθοδοι μέτρησης συγκεντρώσεων ρύπων στην ατμόσφαιρα καθώς και όγκου και συγκεντρώσεων ρύπων σε απαέρια από σημειακές πηγές. Εργαστηριακές μετρήσεις της συγκέντρωσης σωματιδίων (TSP, PM₁₀ και PM_2.5) στην ατμόσφαιρα. Εργαστηριακές μετρήσεις όγκου απαερίων και συγκεντρώσεων ρύπων σε καμινάδα (SO₂, NO, NO₂, CO, CO₂ και σωματιδίων με τη μέθοδο της ισοκινητικής δειγματοληψίας). Υπολογισμός διασποράς ρύπων με Γκαουσιανά μοντέλα και μοντέλα όγκου.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΗ ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ:

Εισαγωγή, Ταξινόμηση Μοντέλων Βελτιστοποίησης, Μη  γραμμική  Βελτιστοποίηση, Κοίλα  Σύνολα  και  Συναρτήσεις,  Θεωρήματα  Μαθηματικής Βελτιστοποίησης, Γεωμετρία του Προβλήματος της Μαθηματικής Βελτιστοποίησης.

ΚΛΑΣΙΚΗ ΒΕΛΤΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗ:

Προβλήματα Βελτιστοποίησης χωρίς Περιορισμούς, Πολλαπλασιαστές Lagrange.

ΓΡΑΜΜΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ:

Βελτιστοποίηση σε Προβλήματα Γραμμικού Προγραμματισμού, η Simplex Μέθοδος.

ΜΗ ΓΡΑΜΜΙΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ:

Εισαγωγή, Μέθοδοι Βελτιστοποίησης χωρίς Περιορισμούς, Μέθοδοι Βελτιστοποίησης με Περιορισμούς, Δυναμικός Προγραμματισμός.

ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΣΤΟ ΔΥΝΑΜΙΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ:

Εισαγωγή, Μέθοδος διακριτοποίησης χρόνου, Το πρόβλημα του κυλιόμενου χρονικού ορίζοντα, Μεθοδολογίες επίλυσης, Παραδείγματα.

 ΜΟΝΤΕΛΟΠΟΙΗΣΗ ΜΕ ΔΙΑΚΡΙΤΕΣ ΜΕΤΑΒΛΗΤΕΣ:

Διακριτές μεταβλητές – Ακέραιοι και Δυαδικοί, Λογικοί κανόνες, Binary Cuts, Big M formulation.

ΕΠΙΛΥΣΗ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΜΙΚΤΩΝ ΜΕΤΑΒΛΗΤΩΝ:

Γραμμικά προβλήματα μικτών μεταβλητών (MILP) με μέθοδο Branch & Bound, Κατηγορίες μη- γραμμικών προβλημάτων μικτών μεταβλητών (MINLP) με μεθόδους Outer Approximation και Generalized Benders Decomposition.

Το αντικείμενο το μαθήματος εντάσσεται στο πλαίσιο της Κοινωνιολογίας της Εργασίας και της Ανάπτυξης, με κεντρικό πυρήνα τις αλλαγές των παραγωγικών συστημάτων γενικά και ειδικότερα στον κλάδο της μεταποίησης (βιοτεχνία, βιομηχανία), σε συνδυασμό με συναφείς κλάδους της παραγωγικής καθώς και της επιστημονικής δραστηριότητας. Εξετάζονται αναλυτικά και συνθετικά, σε διάφορες κλίμακες (διεθνή, εθνική, τοπική-περιφερειακή), ζητήματα που αφορούν τις εργασιακές σχέσεις, τις παραγωγικές διαδικασίες, την έρευνα και ανάπτυξη (Ε&Α), τις τεχνογνωσίες, τη βιομηχανική πολιτική, τις διακλαδικές και διαβιομηχανικές σχέσεις.

Τρόπος αξιολογησης;

Γραπτές εξετάσεις:100%

                      Βιβλιογραφία

1. Δασκαλάκης, Δ. (2013). Βιομηχανική κοινωνιολογία και βιομηχανικές σχέσεις. Αθήνα: Εκδόσεις Παπαζήση.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Σύντομη αναδρομή στην ιστορία της φιλοσοφίας. Από το μύθο στο λόγο. Βασικές φιλοσοφικές έννοιες, κατηγορίες και νόμοι της διαλεκτικής στις περιοχές της θεωρίας της γνώσης, της οντολογίας και της λογικής (τυπικής και διαλεκτικής). Φιλοσοφία, επιστήμη και τεχνολογία. Στοιχεία κοινωνικής φιλοσοφίας: η δομή της ανάπτυξης της κοινωνίας ως οργανικό όλο, το κοινωνικό συνειδέναι και οι μορφές του. Το φιλοσοφείν ως: αναγκαίο στοιχείο της συνείδησης της προσωπικότητας, αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία του πολιτισμού της εκάστοτε εποχής.

Το πλαίσιο και τα βασικά ζητήματα της προβληματικής του μαθήματος.

Εισαγωγή. Αρχικοί ορισμοί. Αναγκαιότητα, ιδιοτυπία και λειτουργίες του φιλοσοφείν. Φιλοσοφία και νεότητα. Πότε, που σε ποιόν και γιατί χρειάζεται η φιλοσοφία. Το βασικό ερώτημα/πρόβλημα της φιλοσοφίας και οι δύο πτυχές του (οντολογική & γνωσιολογική). Η ιστορικότητα της φιλοσοφίας, και το πρόβλημα της αντικειμενικότητας. Η φιλοσοφία στην ιστορία ως σύγκρουση σχολών και τάσεων. Το αυθεντικό φιλοσοφείν ως σύλληψη της εκάστοτε εποχής στη σκέψη, η ορολογία,οι βασικές φιλοσοφικές έννοιες και κατηγορίες και η ιδιοτυπία της επιστημονικής φιλοσοφίας, σε αντιδιαστολή με ποικίλες προεπιστημονικές απόψεις και αντιλήψεις/στερεότυπα της καθημερινής τύρβης & συνείδησης.

Α. Αναδρομή στην ιστορία της φιλοσοφίας.

1. Προϋποθέσεις της φιλοσοφίας. Μυθολογία και μαγεία ως βασική μορφή πρόσληψης του κόσμου στην πρωτόγονη κοινότητα τροφοσυλλεκτών και ως μήτρα-προϋπόθεση από την άρση της οποίας ανακύπτουν όλες οι μετέπειτα μορφές κοινωνικής συνείδησης. Η μετάβαση στην παράγουσα κοινωνία (κτηνοτροφία & γεωργία), ο ανταγωνιστικό καταμερισμός της εργασίας, το υπερπροϊόν, η πατριαρχία και η εμφάνιση τάξεων. στην ταξική κοινωνία.
2. Η θέση και ο ρόλος του γίγνεσθαι της φιλοσοφίας στην ιστορία του πολιτισμού, η μετάβαση από την ανθρωπομορφική-ανιμιστική μυθολογική/μαγική πρωτόγονη πρόσληψη της πραγματικότητας στη βαθμιαία αντιδιαστολή ανθρωπομορφοποίησης και αποανθρωπομορφοποίησης, εν τω γεννάσθαι θρησκείας και ορθολογικής φιλοσοφικής προσέγγισης (επιστήμης) στις αρχαίες βαθμίδες διαμόρφωσης του πολιτισμού.       
3. Η πρωταρχική εμφάνιση της φιλοσοφίας στην δουλοκτητική κοινωνία. Η φιλοσοφία της κλασικής αρχαιότητας. Η καταλυτική συμβολή του Ηρακλείτου. Η αυθόρμητη-αφελής διαλεκτική. Φυσική φιλοσοφία και «λόγος». Σοφιστές, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης και Επίκουρος. Ελληνιστική - Ρωμαϊκή Φιλοσοφία.
4. Η φεουδαρχική κοινωνία και η μεσαιωνική υποβάθμιση της φιλοσοφίας σε ρόλο θεραπαινίδας της θεολογίας/θρησκείας στη βάση του θρησκευτικού δογματισμού. Η σχολαστική φιλοσοφία και η σύγκρουση νομιναλισμού – ρεαλισμού.
5. Το ιστορικό γίγνεσθαι της κεφαλαιοκρατίας και η διαμόρφωση της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Η μεταφυσική και το μηχανιστικό κοσμοείδωλο. Ο Διαφωτισμός και κλασική αστική σκέψη. Εμπειρισμός και ορθολογισμός.
6. Μεταφυσική και διαλεκτική. Η ιδεαλιστική διαλεκτική της Γερμανικής κλασικής φιλοσοφίας. Η ιδεοκρατική διαλεκτική και ο πανλογισμός του Χέγκελ ως κορύφωση της διαμόρφωσης του φιλοσοφείν. Το πρόβλημα της αποξένωσης/αλλοτρίωσης και της άρσης της.
7. Η αρχή της ανάπτυξης της φιλοσοφίας στη βάση των αναγκών της επαναστατικής κριτικής θεωρίας και πράξης. Η φιλοσοφία του Κ. Μαρξ στο πλαίσιο της (διεπιστημονικής συνθετικής) επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας που εισήγαγε. Η έναρξη της συνειδητής  διαλεκτικής σύνθεσης.
8. Η περίοδος των επιγόνων. Επαναληπτικές αγκυλώσεις και αποδομητικές τάσεις. Υπαρξισμός, Φιλοσοφία της ζωής, Θετικισμός, Πραγματισμός, Νεοεγελιανισμός, Λογικός θετικισμός, Η “γλωσσική στροφή”, η “Μεταμοντέρνα κατάσταση”. Ανορθολογισμός εναντίον ορθολογισμού, αντιεπιστημονισμός εναντίον επιστημονισμού.
9. Σύγχρονες τάσεις και ρεύματα. «Νέες» μορφές ανορθολογισμού και σκοταδισμού. Η αναγκαιότητα και οι δρόμοι της περαιτέρω ανάπτυξης της επιστημονικής φιλοσοφίας (θεωρίας και μεθοδολογίας) ως όρος συνειδητής αποτροπής των τάσεων αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας και εναλλακτικής προοπτικής/διεξόδου απ’ τα αδιέξοδα.
10. Η διαλεκτική ανάπτυξη-άρση της φιλοσοφίας και του βασικού ερωτήματος/προβλήματός της στην προοπτική της συνθετικής επιστημονικής κοσμοθεώρησης της διαστημικής εποχής του μέλλοντος.

Β. Οι βασικές φιλοσοφικές κατηγορίες και οι νόμοι της διαλεκτικής.

1. Η «αντικειμενική λογική» ως «Οντολογία»..

-Το είναι, (ποιόν, ποσόν, μέτρον). Η ουσία (φαινομενικότητα, ταυτότητα, διάκριση, διαφορά, αντίθεση, αντίφαση, μορφή και περιεχόμενο, όρος). Φαινόμενο και η εν ενεργεία πραγματικότητα.

2. Ζητήματα θεωρίας της γνώσης

Διαλεκτική υποκειμένου – αντικειμένου. Αλληλεπίδραση, αντανάκλαση, αισθαντικότητα, ψυχισμός. Σημεία, σύμβολα, κώδικες, Γλώσσα και σκέψη. Προεπιστημονική και επιστημονική γνώση, εμπειρικό και θεωρητικό, διάνοια και λόγος, ιστορικό και λογικό. Το πρόβλημα της μεθόδου. Η αντιφατικότητα της γνωστικής διαδικασίας. Δημιουργική φαντασία και διαίσθηση. Η διαλεκτική απόλυτης και σχετικής αλήθειας. Δογματισμός και σκεπτικισμός. Θεωρία και πρακτική.

-Κατηγορίες και νόμοι της διαλεκτικής.

       3. Διαλεκτική λογική ως επιστήμη για την θεωρητική νόηση. Τυπική και διαλεκτική λογική.

Γ. Κοινωνική Φιλοσοφία. Η κοινωνία ως οργανικό όλο.

Η δομή της ανάπτυξης της κοινωνίας.

1. Η απλούστατη σχέση της κοινωνίας ως διαδικασία. Η διάρθρωση της απλούστατης σχέσης.
2. Η μετάβαση απ’ την απλούστατη σχέση στην ουσία της κοινωνίας. Αναβαθμοί του ψυχισμού και μετάβαση απ’ τον ζωώδη ψυχισμό στην ανθρώπινη κοινωνική συνείδηση.
3. Η ουσία της κοινωνίας.

α) Εργασία και παραγωγή ως διαδικασία ανταλλαγής ύλης μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

β) Σχέσεις παραγωγής (εργασιακές σχέσεις).

       4.Το φαινόμενο και η εν ενεργεία πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας.

Η κοινωνική συνείδηση και οι μορφές της. Το εποικοδόμημα.

Οι άνθρωποι ως προσωπικότητες. Κοινωνική τυπολογία προσωπικοτήτων.

Δ. Σύνοψη και συναγωγή γενικών πορισμάτων. Η επιστημονική φιλοσοφία ως αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία της εκάστοτε εποχής.

Το φιλοσοφείν ως αναστοχαστική διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ είναι και συνειδέναι για τον προσδιορισμό της στάσης του υποκειμένου έναντι των αντικειμενικών όρων της ύπαρξής του, της θέσης, του ρόλου και των προοπτικών του ανθρώπου και της κοινωνίας.

Ποιοτικά και ποσοτικά χαρακτηριστικά υγρών αποβλήτων • Φυσικές, χημικές και βιολογικές
διεργασίες επεξεργασίας υγρών αποβλήτων • Προεπεξεργασία υγρών αποβλήτων • Πρωτοβάθμια
επεξεργασία • Δευτεροβάθμια επεξεργασία • Προωθημένες διεργασίες επεξεργασίες •
Απολύμανση • Επαναχρησιμοποίηση υγρών αποβλήτων • Επεξεργασία διαχείριση ιλύος •
Σύγχρονες τάσεις στην επεξεργασία υγρών αποβλήτων

Σκοπός του μαθήματος είναι η εξοικείωση των φοιτητών στις βασικές έννοιες και μεγέθη στην επιστήμη και τεχνολογία των υλικών. Έτσι ο φοιτητής καλείται να έρθει σε επαφή με τις αρχές και τον τρόπο δόμησης των τεχνολογικού ενδιαφέροντος υλικών, τη σχέση δομής-μορφολογίας και συμπεριφοράς ιδιοτήτων. Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος, ο φοιτητής θα είναι σε θέση να γνωρίζει και περιγράφει τη δομή των διαφορετικών κατηγοριών υλικών, γνωρίζει τις ιδιότητες που χαρακτηρίζουν την συμπεριφορά των υλικών, προσδιορίζει τις φορτίσεις που επιβάλλονται στα υλικά, προσδιορίζει τις φάσεις που είναι παρούσες και άλλα πολλά.

ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ και ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ
ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ Πρόσωπο με πρόσωπο
Στη Διδασκαλία - Διαλέξεις – Βιβλιογραφική Ανασκόπηση
Στην Επικοινωνία με τους φοιτητές - Βιβλιογραφική Ανασκόπηση ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ
ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ
Δραστηριότητα
Διαλέξεις 39
Εκπόνηση Ατομικής Εργασίας 21
Αυτοτελής μελέτη 30
Μελέτη και ανάλυση Βιβλιογραφίας 10
100
Διδακτέα Ύλη ανά Εβδομάδα (13 εβδομάδες):
1 Οικονομική και πολιτική ελευθερία
2 Ο ρόλος της κυβέρνησης σε μια κοινωνία
3 Διαχείριση και ό έλεγχος του χρήματος
4 Διεθνής χρηματοοικονομική πολιτική και εμπορικό ισοζύγιο
5 Δημοσιονομική πολιτική
6 Κράτος και εκπαίδευση
7 Καπιταλισμός
8 Μονοπώλιο και η κοινωνική ευθύνη των επιχειρήσεων
9 Οικονομικά της εργασίας
10 Εισοδηματική πολιτική
11 Κοινωνική πρόνοια
12 Ανακούφιση της φτώχειας
13 Σύνθεση

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

Γραπτή Τελική Εξέταση: 70%
- Ερωτήσεις πολλαπλής επιλογής / Αντιστοίχηση
Ατομική Εργασία: 30%
- Δημόσια Παρουσίαση
- Προφορική Εξέταση
Δύναται οι Φοιτητές να αξιολογηθούν σε ενδιάμεσες προόδους.

(5) Προτεινόμενη Βιβλιογραφία / Συναφή επιστημονικά περιοδικά
-Menz Georg, Αναστάσιος Χάρδας (Επιστ. επιμέλεια) (2021). Συγκριτική Πολιτική Οικονομία, Κωδικός Βιβλίου στον
Εύδοξο: 94692378, ISBN: 978-960-418-846-8, ΕΚΔΟΣΕΙΣ Α. ΤΖΙΟΛΑ & ΥΙΟΙ Α.Ε.
-Friedman, Milton (2012) Μεταφραστής Καράμπελας, Γιώργος Θ. Καπιταλισμός και Ελευθερία, ISBN 9789604843817,
Eκδότης Παπαδόπουλος
-Bowles, S.-Edwards, R.-Roosevelt, F. (2014). Κατανοώντας τον καπιταλισμό, Αθήνα: Εκδόσεις Gutenberg.
-Gouverneur, J. (2001). Ανακαλύπτοντας την Οικονομία. Αθήνα: Εκδόσεις Τυπωθύτω.
-Γεωργακόπουλου, Θ. Λιανού, Θ. Μπένου, Θ. Τσεκούρα, Γ. Χατζηπροκοπίου, Μ. & Χρήστου, Γ. (2002). Εισαγωγή στην
Πολιτική Οικονομία, 6η έκδοση, Αθήνα: Εκδόσεις Ευγ. Μπένου.
-Χατζηκωνσταντίνου, Γ. (2009). Το Οικονομικό Σύστημα και η Εξέλιξή του: Από τον Adam Smith στην Εποχή της
Νεοφιλελεύθερης Παγκοσμιοποίησης. Αθήνα: Εκδόσεις Κριτική

Το μάθημα «Τεχνολογίες Ενέργειας και Περιβάλλοντος» είναι ένα εργαστηριακό μάθημα που σκοπό έχει να εξοικειώσει και να εκπαιδεύσει του φοιτητές σε ενεργειακές τεχνολογίες που αφορούν κυρίως (αλλά όχι μόνο) τους Μηχανικούς Περιβάλλοντος. Οι ενεργειακές τεχνολογίες στις οποίες αναφέρεται το μάθημα είναι τεχνολογίες κυρίως Ανανεώσιμων Πηγών Ενέργειας, καθώς και τεχνολογίες που χρησιμοποιούνται για τη μελέτη του ηλιακού και αιολικού δυναμικού μιας περιοχής. Επιπλέον εξετάζονται θέματα προσδιορισμού των εκπομπών αέριων ρύπων από συστήματα κεντρικής θέρμανσης και του ενεργειακού αποτυπώματος που αφήνουν τελικά αυτές στο περιβάλλον. Τέλος εξετάζονται οι βασικές αρχές της  θερμικής άνεσης σε εσωτερικούς χώρους και η σχέση τους με την ενεργειακή κατανάλωση και την ποιότητα του αέρα.

Το μάθημα είναι διαρθρωμένο γύρω από έξι εργαστηριακές ασκήσεις που αφορούν σε χρήση οργάνων μέτρησης πυκνότητας ηλιακής ακτινοβολίας και ταχύτητας ανέμου, βασικές τεχνολογίες παραγωγής ενέργειας αξιοποιώντας την ηλιακή ενέργεια (Φ/Β και ηλιακοί θερμοσίφωνες με επίπεδο ηλιακό συλλέκτη), μέτρηση εκπομπών με φορητούς αναλυτές καυσαερίων από συστήματα οικιακής θέρμανσης (καυστήρας-λέβητας) και προσδιορισμού της θερμικής άνεσης κατά ISO7730. Συνδυάζει με αρμονικό τρόπο την εισαγωγή των φοιτητών σε θέματα ανανεώσιμων πηγών ενέργειας και βελτιστοποίησης της ενεργειακής κατανάλωσης σε σχέση με την προστασία του περιβάλλοντος και την χρήση απλών οργάνων προσδιορισμού βασικών παραμέτρων για την εκτίμηση της απόδοσης ενεργειακών συστημάτων. Παρέχεται στους φοιτητές η δυνατότητα της άμεσης πρακτικής εφαρμογής των περιεχομένων των διαλέξεων οδηγώντας στην καλύτερη κατανόηση τους και στην αύξηση της κριτικής τους σκέψης.

Το μάθημα βοηθάει τους φοιτητές αποκτήσουν τις απαραίτητες βασικές θεωρητικές αλλά κυρίως πειραματικές γνώσεις και δεξιότητες για να παρακολουθήσουν το μάθημα Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΜΠ 444) του 8ου εξαμήνου. Επίσης συνιστά πειραματική συνέχεια των Μαθημάτων Περιβαλλοντική Μετεωρολογία/Μοντέλα Ποιότητας Αέρα και Ατμοσφαιρική Ρύπανση, δημιουργώντας έτσι μία αλυσίδα μαθημάτων που παρέχουν στους φοιτητές μια σφαιρική αντίληψη της χρήσης ανανεώσιμων πηγών ενέργειας σε συνδυασμό με την ενεργειακή κατανάλωση και τη μείωση των αέριων και σωματιδιακών εκπομπών.

Με την επιτυχή ολοκλήρωση του μαθήματος ο φοιτητής / τρια θα :

• Έχει κατανοήσει βασικές έννοιες που αφορούν στα θέματα της ηλιακής ακτινοβολίας και της αιολικής ενέργειας.
• Μπορεί να πραγματοποιεί απαραίτητες πειραματικές μετρήσεις για τη μελέτη του ηλιακού και του αιολικού δυναμικού.
• Μπορεί να υπολογίζει βασικές παραμέτρους του αιολικού δυναμικού, τη διαθέσιμη αιολική ενέργεια μιας περιοχής, καθώς και τη θεωρητική παραγωγή ενέργειας από μία ανεμογεννήτρια.
• Μπορεί να υπολογίζει βασικές παραμέτρους ηλιακής γεωμετρίας και να διαχωρίζει την ολική ηλιακή ακτινοβολία στην άμεση και διάχυτη συνιστώσα της.
• Μπορεί να υπολογίζει την απόδοση και το συντελεστή πλήρωσης ενός Φ/Β πλαισίου καθώς και την απόδοση ενός ηλιακού θερμοσίφωνα παίρνοντας τις κατάλληλες πειραματικές μετρήσεις.
• Μπορεί να υπολογίζει την ηλιακή ακτινοβολία/ενέργεια που δέχεται ένας ηλιακός συλλέκτης (Φ/Β ή θερμικός ηλιακός) με βάση τις ενδείξεις ενός πυρανόμετρου.
• Αποκτήσει τις απαραίτητες δεξιότητες για τη σύνθεση/συναρμολόγηση μίας απλής ηλεκτρικής πειραματικής διάταξης για την μέτρηση ρεύματος και τάσης.
• γνωρίζει τις βασικές αρχές λειτουργίας ενός συστήματος οικιακής θέρμανσης (λέβητας-καυστήρας).
• μπορεί να υπολογίζει το ενεργειακό αποτύπωμα στο περιβάλλον των εκπομπών από οικιακά συστήματα θέρμανσης.
• έχει κατανοήσει την έννοια της θερμικής άνεσης και των τρόπων προσδιορισμού της.
• Μπορεί να συλλέξει και να αξιολογήσει ως προς την ποιότητα τους πειραματικά δεδομένα από μία απλή πειραματική διάταξη.
• Μπορεί να συνεργαστεί με τους συμφοιτητές του για τη δημιουργία μίας εμπεριστατωμένης εργαστηριακής αναφοράς στη μορφή μικρής ερευνητικής εργασίας.

Το μάθημα δεν διαθέτει περιγραφή

Το μάθημα στοχεύει στην ανάλυση και το σχεδιασμό των βασικών φυσικών διεργασιών που χρησιμοποιούνται για την επεξεργασία του νερού και των υγρών αποβλήτων. Αφού γίνει εισαγωγή σε θέματα ρύπανσης και ποιότητας νερών και υγρών αποβλήτων, θα αναλυθούν οι βασικές φυσικές διεργασίες που έχουν ως στόχο τη βελτίωση των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

1. Χημική κινητική-ταχύτητα (ρυθμός) χημικών αντιδράσεων. Κινητικές εξισώσεις (εξισώσεις ρυθμού), η αναγκαιότητά τους στο σχεδιασμό χημικών αντιδραστήρων. Τάξη και μοριακότητα χημικής αντίδρασης, σταθερά ταχύτητας. Ανάλυση εξισώσεων ρυθμού αντιδράσεων 0ης,1ης, 2ης ..νης τάξης. Χρόνος (ημιζωής) αντίδρασης.
2. Εξάρτηση της σταθεράς ταχύτητας από τη θερμοκρασία. Εξίσωση Arrhenius, Θεωρία των συγκρούσεων, Θεωρία του ενεργοποιημένου συμπλόκου.
3. Μηχανισμός αντιδράσεων και ρυθμο-ρυθμιστικό στάδιο. Σχέση κινητικής εξίσωσης και μηχανισμού.
4. Κινητικές εξισώσεις από πειραματικά κινητικά δεδομένα σε αντιδραστήρες διαλείποντος έργου.
5. Κινητικές εξισώσεις από τον μηχανισμό της αντίδρασης: Αμφίδρομες, παράλληλες, επάλληλες αντιδράσεις.
6. Πολύπλοκοι μηχανισμοί και μέθοδος της στατικής κατάστασης ή του ασταθούς ενδιαμέσου. Κινητικές εξισώσεις ομογενών και ετερογενών αντιδράσεων. Μηχανισμοί Langmuir-Hinshelwood, Eley-Rideal, Mars van Krevelen.
7. Κινητικές μελέτες αντιδράσεων σε ρέοντα συστήματα (πειραματικοί αντιδραστήρες CSTR και διαφορικοί αυλωτοί αντιδραστήρες).   
8. Εισαγωγή στην Ηλεκροχημεία. Ηλεκτροχημική ισορροπία και ηλεκτροχημική κινητική.
9. Αντιδράσεις μεταφοράς φορτίου. Ανοδικό και καθοδικό ρεύμα. Ηλεκτροχημικά στοιχεία και ηλεκτρολυτικά κελιά. Νόμος Faraday.
10. Ηλεκτροχημική διπλοστοιβάδα. Δυναμικά ηλεκτροδίων και ηλεκτροχημικών στοιχείων. Μεταβολή δυναμικού. Πολώσιμα και μη-πολώσιμα ηλεκτρόδια.
11. Ηλεκτροχημική ισορροπία. Εξίσωση Nernst
12. Ηλεκτροχημική κινητική. Υπερτάσεις και αιτίες υπέρτασης. Εξίσωση Butler-Volmer. Εξίσωση Tafel.
13. Κυψελίδες καυσίμου, Μπαταρίες, Ηλεκτρολυτικά Στοιχεία - γενική περιγραφή και εφαρμογές.

Θερμοδυναμική Ισορροπία και Ευστάθεια, Μίγματα Ιδανικών Αερίων, Ιδιότητες Ομοιογενών Μιγμάτων, Διαμοριακές δυνάμεις, Καταστατικές εξισώσεις Μιγμάτων, Τάση διαφυγής συστατικών σε μίγματα, Μοντέλα συντελεστή ενεργότητας, Ισορροπία φάσεων υγρού-ατμού, Ισορροπία φάσεων υγρού-υγρού, Χημικές αντιδράσεις και Καύση, Χημική Ισορροπία.