Μαθήματα

Το μάθημα ασχολείται με εξειδικευμένα θέματα αρχιτεκτονικής τεχνολογίας και ενεργειακού σχεδιασμού, που απαντώνται συνήθως σε μεγάλα κτιριακά έργα ή ειδικά κτίρια. Στόχος του μαθήματος είναι να διδάξει μια μεθοδολογία που οδηγεί στην επίλυση δομικών και τεχνικών θεμάτων ενώ παράλληλα συσχετίζει και συνδέει την διαδικασία της κατασκευής με εκείνη της αρχιτεκτονικής σύνθεσης αυξημένης πολυπλοκότητας και αισθητικών απαιτήσεων. Το μάθημα επικεντρώνεται στην διδασκαλία ειδικών τεχνολογικών εφαρμογών και εξειδικευμένων τεχνικών, που υποστηρίζουν υψηλές αρχιτεκτονικές απαιτήσεις στην υλοποίηση, την ενδεδειγμένη ενεργειακή συμπεριφορά του κτιρίου, την ποιότητα των υλικών και της τεχνολογίας συναρμογής τους, ζητήματα που στο σύνολό τους εκφράζουν το επιθυμητό αρχιτεκτονικό αποτέλεσμα. Το μάθημα συγκροτείται από διαλέξεις και άσκηση. Οι διαλέξεις αφορούν εξειδικευμένα κατασκευαστικά θέματα και υποστηρίζουν την άσκηση του εξαμήνου. Οι φοιτητές χρησιμοποιούν την αρχιτεκτονική πρόταση για δημόσιο κτήριο που είχαν εκπονήσει σε μάθημα Αρχιτεκτονικού Σχεδιασμού την οποία στη συνέχεια επεξεργάζονται στο επίπεδο της κατασκευής με στόχο την πρόταση τεχνικών και κατασκευαστικών επιλύσεων που θα υποστηρίζουν την αρχιτεκτονική του και συγχρόνως θα εξασφαλίζουν συνθήκες εσωτερικής άνεσης μειώνοντας όσο το δυνατόν την ενεργειακή κατανάλωση του κτιρίου.

Ελαφρές, Μεταλλικές και Ξύλινες Κατασκευές

Το μάθημα αποσκοπεί στην κατανόηση από τους σπουδαστές των βασικών αρχών σχεδιασμού, και των μεθόδων ανάλυσης και διαστασιολόγησης ελαφρών, μεταλλικών και ξύλινων κατασκευών  καθώς και την κατανόηση των πλεονεκτημάτων και μειονεκτήματα αυτού του τύπου των κατασκευών συγκριτικά με τις κατασκευές από οπλισμένο σκυρόδεμα. Στα πλαίσια του μαθήματος μελετώνται πρακτικές εφαρμογές που αναφέρονται στον σχεδιασμό, την ανάλυση και την διαστασιολόγηση των βασικών δομικών στοιχείων ενός μεταλλικού ή ξύλινου φορέα με  παραδείγματα, διατάξεις κανονισμών, εφαρμογές. Γνώσεις ιδιαίτερα σημαντικές στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό και στις επιλογές που υπάρχουν για την υλοποίηση του. 
Αντικείμενο του μαθήματος αποτελεί η κατανόηση των βασικών αρχών σχεδιασμού μεταλλικών και ξύλινων κατασκευών καθώς και η διασταστιολόγηση των βασικών δομικών στοιχείων τους. Συγκεκριμένα, ξεκινώντας από το μέταλλο ως δομικό υλικό δίνονται τα βασικά στοιχεία για τον σχεδιασμό μεταλλικών κατασκευών, οι κανονισμοί φορτίσεων και ο κανονισμός δομικών μεταλλικών έργων με βάση τον ευρωκώδικα 3 για τον υπολογισμό των αντοχών των διατομών. Για τις συνδέσεις δίδονται ο βασικές αρχές υπολογισμού κοχλιώσεων κα συγκολλήσεων για ράβδους δικτυωμάτων και δοκούς πλαισίων. Επίσης γίνεται μία εισαγωγή στις κατασκευές από φυσική και συνθετική ξυλεία, δίνοντας τα βασικά στοιχεία για τον σχεδιασμό με βάση τον νέο κανονισμό. Τέλος γίνεται αναφορά στις ελαφρές κατασκευές, τα υλικά τους, τα δομικά συστήματα τους και τις χρήσεις τους.

Το μάθημα επιχειρεί να διαχειριστεί ζητήματα αυξανόμενης συνθετικής και σχεδιαστικής πολυπλοκότητας καθώς σε αυτό οι φοιτητές καλούνται να αναπτύξουν ικανότητες συνδυαστικής διαχείρισης των σχέσεων μεταξύ της  αρχιτεκτονικής και του ευρύτερου αστικού  χώρου. Στόχος του μαθήματος είναι ο εντοπισμός και η κατανόηση των ιδιαίτερων ποιοτήτων και  η ενεργοποίηση των δυνατοτήτων ενός συγκεκριμένου αστικού ή μερικώς περιαστικού περιβάλλοντος.  Ακόμη, η συνειδητοποίηση των αλληλεξαρτήσεων και διασυνδέσεων της αρχιτεκτονικής πρότασης με ένα δίκτυο ευρύτερων παραμέτρων και σχέσεων που πηγάζουν από το άμεσο αστικό πλαίσιο στο οποίο εγκαθίσταται και το οποίο με τη σειρά της τροποποιεί. Επιδιώκεται η ενίσχυση της ιδιαίτερης φυσιογνωμίας μιας περιοχής μέσα από στοιχεία που πηγάζουν από τον σχεδιασμό των σχέσεων δημόσιου χώρου και αρχιτεκτονικής και τη διασύνδεσή τους με συστήματα του (ανθρωπογενούς ή φυσικού) περικειμένου.

Η θεματική του μαθήματος "Κατοικία και δημόσιος χώρος" αφορά στη μελέτη ενός θύλακα κοινωνικής συλλογικής κατοικίας ο οποίος υποστηρίζεται από περιορισμένες χρήσεις δημόσιου χαρακτήρα, σε κλίμακα γειτονιάς και εκτεταμένες εξυπηρετήσεις και υποδομές δημόσιου χώρου. Η ανάγκη συσχετισμού της σχεδιαστικής πρότασης με τη δομή, την κλίμακα και τις χωρικές ποιότητες του υφιστάμενου αστικού περιβάλλοντος θα επιτρέψουν στους φοιτητές να θέσουν εκείνα τα βασικά ερωτήματα που αφορούν στην πολύπλοκη σχέση ένταξης του νέου κτιρίου στον ιστό της πόλης.

Aνάλυση του αστικού χώρου και επέμβαση μέσω των εργαλείων του αστικού σχεδιασμού

Αντικείμενο του μαθήματος αποτελεί η ανάλυση και επέμβαση σε αστική κλίμακα μέσω μερικών ή ολικών αναπλάσεων περιοχών με τα συντακτικά εργαλεία του αστικού σχεδιασμού. Θα μελετηθούν οι συνέργειες ανάμεσα στον σχεδιασμό του αστικού σχεδιασμού και του αρχιτεκτονικού σχεδιασμού για την αντιμετώπιση επεμβάσεων σε περιοχές στην κλίμακα της πόλης που θα περιλαμβάνουν συγκρότημα κατοικιών, κτίρια δημόσιας χρήσης και δίκτυα δημόσιων χώρων. Συγκεκριμένα, οι τεχνικές της χρονικής δυναμικής στην αστική οικειοποίηση, η διερεύνηση των σχέσεων ανάμεσα στο δομημένο πλήρες, το οργανωμένο κενό και το τοπίο, οι οργανωτικές δομές και τα δίκτυα συνδέσεων, ορίων και φίλτρων, οι οικολογικές παράμετροι στο σχεδιασμό της πόλης καθώς και η διατομή του υλικού με το κοινωνικό θα διερευνηθούν από τις ασκήσεις του μαθήματος.

Θα προταθεί η ανάπλαση ευρύτερων περιοχών αλλά και η αναγνώριση σημείων-θυλάκων με δυνατότητες καταλυτικής επέμβασης στον αστικό ιστό (αστικός βελονισμός) για την ενεργοποίηση της αστικής δυναμικής των περιοχών μελέτης. Στο συνθετικό στάδιο θα μελετηθούν οι αλληλεπιδράσεις των διαφορετικών κλιμάκων θεώρησης και των διαφορετικών δυνατοτήτων που παρέχουν τα γνωστικά αντικείμενα του τοπίου και του αστικού σχεδιασμού, με βασικές κλίμακες σχεδιασμού τις 1:2000, 1: 1000 και 1:500 και σε επί μέρους εστιάσεις 1:200.

Στόχος του μαθήματος είναι να διδάξει την διαδικασία εμπλουτισμού της αρχιτεκτονικής σύνθεσης με ενεργειακά, κλιματικά και περιβαλλοντικά κριτήρια ώστε να υιοθετήθει σαν υποστηρικτικό εργαλείο ανάπτυξης προμελέτης. Μετά το τέλος του μαθήματος οι φοιτητές θα μπορούν να :

• κατανοήσουν σε βάθος την χρήση και λειτουργία των ενεργητικών και παθητικών συστημάτων στα κτίρια (μονώσεις, προσανατολισμός, σκίαστρα, συστήματα θέρμανσης και ψύξης),
• διαμορφώσουν μοντέλο πληροφορίας κτιρίου κατάλληλο για σύνδεση με λογισμικά ενεργειακών προσομοιώσεων (EnergyPlus),
• εκτελέσουν δυναμικές προσομοιώσεις στο λογισμικό EnergyPlus και Openstudio και να κατανοήσουν τις παραμέτρους και τρόπο λειτουργίας του,
• να διαμορφώσουν εναλλακτικά σενάρια και να τα εκτελέσουν στο ελεύθερο λογισμικό jEPlus,
• να κατανοήσουν τα αποτελέσματα και να αξιολογήσουν σενάρια ως προς συγκεκριμένους δείκτες ενεργειακής απόδοσης (απαιτούμενο ψυκτικό και θερμικό φορτίο, ετήσια ενεργειακή κατανάλωση, δείκτες θερμικής άνεσης, αισθητή θερμοκρασία χώρων κ.α.).

 

Στόχος του μαθήματος είναι η εμπέδωση του απαιτούμενου θεωρητικού και τεχνικού υπόβαθρου ώστε να μπορούν οι φοιτητές να ενσωματώνουν βιοκλιματικά στοιχεία στο σχεδιασμό τους και να είναι σε θέση να τα αξιολογήσουν.

Στο πρώτο μέρος του μαθήματος ζητείται από τους φοιτητές να επιλέξουν και να αναλύσουν ένα θέμα που αφορά σε συστήματα βιοκλιματικού σχεδιασμού.

Σκοπός της ανάλυσης είναι να τροφοδοτήσει τους φοιτητές με τις απαραίτητες τεχνικές γνώσεις για το σχεδιαστικό αντικείμενο της επόμενης φάσης του μαθήματος, όσο και για ευρύτερα σχεδιαστικά θέματα.

Στο δεύτερο μέρος ζητείται από τους φοιτητές να ενσωματώσουν στο θέμα του Σχεδιασμού τους κάποιο ή κάποια από τα συστήματα που ανέλυσαν στο πρώτο μέρος της άσκησης με τρόπο τέτοιο που θα βελτιώνει την ενεργειακή συμπεριφορά του. Έτσι θα χρησιμοποιηθούν οι γνώσεις που απέκτησαν οι φοιτητές στο πρώτο μέρος, με έμφαση στο επί μέρους σύστημα που ανέλυσαν.

Παράλληλα με τις διορθώσεις της άσκησης και υποστηρικτικά σε αυτή θα γίνονται διαλέξεις που αφορούν σε ειδικότερα ζητήματα βιοκλιματικού σχεδιασμού. Το μάθημα υποστηρίζεται επίσης και από σεμινάρια ενεργειακής προσομοίωσης κτιρίου.

ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

Σύντομη αναδρομή στην ιστορία της φιλοσοφίας. Από το μύθο στο λόγο. Βασικές φιλοσοφικές έννοιες, κατηγορίες και νόμοι της διαλεκτικής στις περιοχές της θεωρίας της γνώσης, της οντολογίας και της λογικής (τυπικής και διαλεκτικής). Φιλοσοφία, επιστήμη και τεχνολογία. Στοιχεία κοινωνικής φιλοσοφίας: η δομή της ανάπτυξης της κοινωνίας ως οργανικό όλο, το κοινωνικό συνειδέναι και οι μορφές του. Το φιλοσοφείν ως: αναγκαίο στοιχείο της συνείδησης της προσωπικότητας, αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία του πολιτισμού της εκάστοτε εποχής.

Το πλαίσιο και τα βασικά ζητήματα της προβληματικής του μαθήματος.

Εισαγωγή. Αρχικοί ορισμοί. Αναγκαιότητα, ιδιοτυπία και λειτουργίες του φιλοσοφείν. Φιλοσοφία και νεότητα. Πότε, που σε ποιόν και γιατί χρειάζεται η φιλοσοφία. Το βασικό ερώτημα/πρόβλημα της φιλοσοφίας και οι δύο πτυχές του (οντολογική & γνωσιολογική). Η ιστορικότητα της φιλοσοφίας, και το πρόβλημα της αντικειμενικότητας. Η φιλοσοφία στην ιστορία ως σύγκρουση σχολών και τάσεων. Το αυθεντικό φιλοσοφείν ως σύλληψη της εκάστοτε εποχής στη σκέψη, η ορολογία,οι βασικές φιλοσοφικές έννοιες και κατηγορίες και η ιδιοτυπία της επιστημονικής φιλοσοφίας, σε αντιδιαστολή με ποικίλες προεπιστημονικές απόψεις και αντιλήψεις/στερεότυπα της καθημερινής τύρβης & συνείδησης.

Α. Αναδρομή στην ιστορία της φιλοσοφίας.

1. Προϋποθέσεις της φιλοσοφίας. Μυθολογία και μαγεία ως βασική μορφή πρόσληψης του κόσμου στην πρωτόγονη κοινότητα τροφοσυλλεκτών και ως μήτρα-προϋπόθεση από την άρση της οποίας ανακύπτουν όλες οι μετέπειτα μορφές κοινωνικής συνείδησης. Η μετάβαση στην παράγουσα κοινωνία (κτηνοτροφία & γεωργία), ο ανταγωνιστικό καταμερισμός της εργασίας, το υπερπροϊόν, η πατριαρχία και η εμφάνιση τάξεων. στην ταξική κοινωνία.
2. Η θέση και ο ρόλος του γίγνεσθαι της φιλοσοφίας στην ιστορία του πολιτισμού, η μετάβαση από την ανθρωπομορφική-ανιμιστική μυθολογική/μαγική πρωτόγονη πρόσληψη της πραγματικότητας στη βαθμιαία αντιδιαστολή ανθρωπομορφοποίησης και αποανθρωπομορφοποίησης, εν τω γεννάσθαι θρησκείας και ορθολογικής φιλοσοφικής προσέγγισης (επιστήμης) στις αρχαίες βαθμίδες διαμόρφωσης του πολιτισμού.       
3. Η πρωταρχική εμφάνιση της φιλοσοφίας στην δουλοκτητική κοινωνία. Η φιλοσοφία της κλασικής αρχαιότητας. Η καταλυτική συμβολή του Ηρακλείτου. Η αυθόρμητη-αφελής διαλεκτική. Φυσική φιλοσοφία και «λόγος». Σοφιστές, Σωκράτης, Πλάτων, Αριστοτέλης και Επίκουρος. Ελληνιστική - Ρωμαϊκή Φιλοσοφία.
4. Η φεουδαρχική κοινωνία και η μεσαιωνική υποβάθμιση της φιλοσοφίας σε ρόλο θεραπαινίδας της θεολογίας/θρησκείας στη βάση του θρησκευτικού δογματισμού. Η σχολαστική φιλοσοφία και η σύγκρουση νομιναλισμού – ρεαλισμού.
5. Το ιστορικό γίγνεσθαι της κεφαλαιοκρατίας και η διαμόρφωση της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία της Αναγέννησης και του Διαφωτισμού. Η μεταφυσική και το μηχανιστικό κοσμοείδωλο. Ο Διαφωτισμός και κλασική αστική σκέψη. Εμπειρισμός και ορθολογισμός.
6. Μεταφυσική και διαλεκτική. Η ιδεαλιστική διαλεκτική της Γερμανικής κλασικής φιλοσοφίας. Η ιδεοκρατική διαλεκτική και ο πανλογισμός του Χέγκελ ως κορύφωση της διαμόρφωσης του φιλοσοφείν. Το πρόβλημα της αποξένωσης/αλλοτρίωσης και της άρσης της.
7. Η αρχή της ανάπτυξης της φιλοσοφίας στη βάση των αναγκών της επαναστατικής κριτικής θεωρίας και πράξης. Η φιλοσοφία του Κ. Μαρξ στο πλαίσιο της (διεπιστημονικής συνθετικής) επαναστατικής θεωρίας και μεθοδολογίας που εισήγαγε. Η έναρξη της συνειδητής  διαλεκτικής σύνθεσης.
8. Η περίοδος των επιγόνων. Επαναληπτικές αγκυλώσεις και αποδομητικές τάσεις. Υπαρξισμός, Φιλοσοφία της ζωής, Θετικισμός, Πραγματισμός, Νεοεγελιανισμός, Λογικός θετικισμός, Η “γλωσσική στροφή”, η “Μεταμοντέρνα κατάσταση”. Ανορθολογισμός εναντίον ορθολογισμού, αντιεπιστημονισμός εναντίον επιστημονισμού.
9. Σύγχρονες τάσεις και ρεύματα. «Νέες» μορφές ανορθολογισμού και σκοταδισμού. Η αναγκαιότητα και οι δρόμοι της περαιτέρω ανάπτυξης της επιστημονικής φιλοσοφίας (θεωρίας και μεθοδολογίας) ως όρος συνειδητής αποτροπής των τάσεων αυτοκαταστροφής της ανθρωπότητας και εναλλακτικής προοπτικής/διεξόδου απ’ τα αδιέξοδα.
10. Η διαλεκτική ανάπτυξη-άρση της φιλοσοφίας και του βασικού ερωτήματος/προβλήματός της στην προοπτική της συνθετικής επιστημονικής κοσμοθεώρησης της διαστημικής εποχής του μέλλοντος.

 

Β. Οι βασικές φιλοσοφικές κατηγορίες και οι νόμοι της διαλεκτικής.

1. Η «αντικειμενική λογική» ως «Οντολογία»..

-Το είναι, (ποιόν, ποσόν, μέτρον). Η ουσία (φαινομενικότητα, ταυτότητα, διάκριση, διαφορά, αντίθεση, αντίφαση, μορφή και περιεχόμενο, όρος). Φαινόμενο και η εν ενεργεία πραγματικότητα.

2. Ζητήματα θεωρίας της γνώσης

Διαλεκτική υποκειμένου – αντικειμένου. Αλληλεπίδραση, αντανάκλαση, αισθαντικότητα, ψυχισμός. Σημεία, σύμβολα, κώδικες, Γλώσσα και σκέψη. Προεπιστημονική και επιστημονική γνώση, εμπειρικό και θεωρητικό, διάνοια και λόγος, ιστορικό και λογικό. Το πρόβλημα της μεθόδου. Η αντιφατικότητα της γνωστικής διαδικασίας. Δημιουργική φαντασία και διαίσθηση. Η διαλεκτική απόλυτης και σχετικής αλήθειας. Δογματισμός και σκεπτικισμός. Θεωρία και πρακτική.

-Κατηγορίες και νόμοι της διαλεκτικής.

       3. Διαλεκτική λογική ως επιστήμη για την θεωρητική νόηση. Τυπική και διαλεκτική λογική.

 

Γ. Κοινωνική Φιλοσοφία. Η κοινωνία ως οργανικό όλο.

Η δομή της ανάπτυξης της κοινωνίας.

1. Η απλούστατη σχέση της κοινωνίας ως διαδικασία. Η διάρθρωση της απλούστατης σχέσης.
2. Η μετάβαση απ’ την απλούστατη σχέση στην ουσία της κοινωνίας. Αναβαθμοί του ψυχισμού και μετάβαση απ’ τον ζωώδη ψυχισμό στην ανθρώπινη κοινωνική συνείδηση.
3. Η ουσία της κοινωνίας.

α) Εργασία και παραγωγή ως διαδικασία ανταλλαγής ύλης μεταξύ ανθρώπου και φύσης.

β) Σχέσεις παραγωγής (εργασιακές σχέσεις).

       4.Το φαινόμενο και η εν ενεργεία πραγματικότητα της ανθρώπινης κοινωνίας.

Η κοινωνική συνείδηση και οι μορφές της. Το εποικοδόμημα.

Οι άνθρωποι ως προσωπικότητες. Κοινωνική τυπολογία προσωπικοτήτων.

 

Δ. Σύνοψη και συναγωγή γενικών πορισμάτων. Η επιστημονική φιλοσοφία ως αυτογνωσία και αυτοσυνειδησία της εκάστοτε εποχής.

Το φιλοσοφείν ως αναστοχαστική διερεύνηση της συσχέτισης μεταξύ είναι και συνειδέναι για τον προσδιορισμό της στάσης του υποκειμένου έναντι των αντικειμενικών όρων της ύπαρξής του, της θέσης, του ρόλου και των προοπτικών του ανθρώπου και της κοινωνίας.

 Οι απαιτήσεις ενέργειας στα κτίρια και η ενεργειακή απόδοση εξαρτώνται από ποικιλία παραγόντων όπως το κλίμα, ο σχεδιασμός, οι θερμικές ιδιότητες των δομικών υλικών, οι δραστηριότητες των χρηστών, η επιλογή των κατάλληλων συστημάτων ψύξης θέρμανσης και το πρόγραμμα λειτουργίας τους.

 Με την χρήση δυναμικών ενεργειακών προσομοιώσεων δίνεται η δυνατότητα να αξιολογηθεί ενεργειακά σε επίπεδο προμελέτης ο σχεδιασμός και να επιτευχθεί η κατάλληλη επιλογή ενεργητικών και παθητικών συστημάτων.

Βασική προϋπόθεση σε αυτό είναι η χρήση λογισμικών δημιουργίας μοντέλων πληροφορίας κτιρίων Building Information Models (BIM) και η κατάλληλη προετοιμασία για την σωστή εξαγωγή σε μοντέλα openBIM Industry Foundation Classes (IFC), που επιτρέπουν την σύνδεση τους με κατάλληλα λογισμικά (EnergyPlus) για την εκτέλεση αξιόπιστων ενεργειακών προσομοιώσεων.

Μετά το τέλος του μαθήματος οι φοιτητές θα μπορούν να :

• κατανοήσουν σε βάθος την χρήση και λειτουργία των ενεργητικών και παθητικών συστημάτων στα κτίρια (μονώσεις, προσανατολισμός, σκίαστρα, συστήματα θέρμανσης και ψύξης),
• δημιουργήσουν μοντέλο πληροφορίας κτιρίου κατάλληλο για σύνδεση με λογισμικά ενεργειακών προσομοιώσεων (EnergyPlus),
• εκτελέσουν δυναμικές προσομοιώσεις στο λογισμικό EnergyPlus και να κατανοήσουν τις παραμέτρους και τρόπο λειτουργίας του,
• να κάνουν υπολογισμούς δεικτών με βάση τα δεδομένα προσομοίωσης σε περιβάλλον Microsoft Excel,
• να επεξεργάζονται δεδομένα και να δημιουργούν διαγράμματα,
• να αξιολογούν την ενεργειακή απόδοση κτιρίων.

Κατάρτιση των φοιτητών στην ιστορία και θεωρία της αποκατάστασης μνημείων. Κατάρτιση των φοιτητών σε ζητήματα αρχών, διεθνώς αποδεκτών, προσέγγισης και επέμβασης σε μνημεία, Καλλιέργεια κριτικής σκέψης και προσέγγισης όσον αφορά πραγματοποιημένες επεμβάσεις σε μνημεία.

ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΟ ΥΛΙΚΟ ΓΙΑ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑ ΜΕΤΑΛΛΙΚΕΣ ΚΑΙ ΞΥΛΙΝΕΣ ΚΑΤΑΣΚΕΥΕΣ

Αντικείμενο Μαθήματος – Εκπαιδευτικός Στόχος:

 Το μάθημα εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι σύγχρονες αρχιτεκτονικές θεωρήσεις θέτουν σε κίνηση σταθερές έννοιες και τροφοδοτούν την αρχιτεκτονική σκέψη και πρακτική με νέες στρατηγικές δημιουργίας και εργαλεία κριτικής. Ειδικότερα, το μάθημα θα διερευνήσει τις μεταπολεμικές θεωρήσεις της αρχιτεκτονικής, με ιδιαίτερη έμφαση στην αρχιτεκτονική δημιουργία από το 1960 έως σήμερα.

Επιδίωξη του μαθήματος είναι η κατανόηση του περιεχομένου των αντιπροσωπευτικών  αρχιτεκτονικών θεωρήσεων της μεταπολεμικής αρχιτεκτονικής και του συσχετισμού αυτού του περιεχομένου με το ευρύτερο θεωρητικό και κοινωνικο-οικονομικό του πλαίσιο, καθώς και με την αντίστοιχη πρακτική εφαρμογή του. Η κριτική προσέγγιση των σύγχρονων θεωριών για την αρχιτεκτονική θα εστιάσει στους εξής άξονες :

    - Θα επιχειρήσει να σκιαγραφήσει μια ανοιχτή ταξινόμηση στις μεταπολεμικές θεωρίες της αρχιτεκτονικής αναδεικνύοντας την ιδιομορφία, τα μεταβατικά σημεία και τις κρίσιμες καμπές περάσματος χαρακτηριστικών από τη μία θεωρία στην άλλη.

    - Θα επιδιώξει την αποσαφήνιση της ευρύτερης περιρρέουσας ατμόσφαιρας   (θεωρητικές -φιλοσοφικές επιρροές, κοινωνικο-οικονομικές μεταβολές, τεχνολογικές ανακατατάξεις και μετατοπίσεις στα αναπαραστατικά εργαλεία και τεχνικές)  που συνδέεται με την παραγωγή  και ερμηνεία των βασικών εννοιολογικών και συνθετικών προτεραιοτήτων της εκάστοτε αρχιτεκτονικής θεωρίας.                                                        

     - Θα εντοπίσει τις εγκάρσιες σχέσεις, τις ομοιότητες και διαφορές, ανάμεσα σε σύγχρονες και παρελθούσες θεωρίες, τρόπους προσέγγισης και συνθετικές πρακτικές της αρχιτεκτονικής.

     - Θα παρουσιάσει αναλυτικά τα χαρακτηριστικά και τις στρατηγικές που διατρέχουν τις τελευταίες δύο δεκαετίες τη σύγχρονη θεωρία και αρχιτεκτονική κάτω από την επιρροή του φιλοσοφικού μεταδομισμού.

 -  Θα  αναγνώσει τη συνέπεια ή τη διάσταση ανάμεσα στο θεωρητικό και το εφαρμοσμένο  έργο σημαντικώνδημιουργών της σύγχρονης ελληνικής και διεθνούς αρχιτεκτονικής.

 

Εκπαιδευτικός στόχος του μαθήματος είναι: 

-          Η καλλιέργεια της κριτικής σκέψης των φοιτητών και της ικανότητάς τους να εντοπίζουν διαφορές πίσω από φαινομενικά ομοειδή αρχιτεκτονικά ρεύματα και ομοιότητες ανάμεσα στα σύγχρονα ρεύματα με αυτά του παρελθόντος.

 -     Η ανάπτυξη της ικανότητας να διακρίνουν σχέσεις και συνδέσεις ανάμεσα στο θεωρητικό και εφαρμοσμένο έργο σημαντικών αρχιτεκτόνων του 20ου αιώνα.

 -     Η δυνατότητα περιγραφής με συγκροτημένο λόγο και δομή των συνθετικών χειρισμών ενόςσημαντικού κτηρίου και η συσχέτισή του με το θεωρητικό πλαίσιο που του αναλογεί.

-       Ο θεωρητικός προσανατολισμός και η εξοικείωση με θεωρητικά κείμενα με ερευνητική μεθοδολογία ως προπαιδεία    για τις ερευνητικές εργασίες των φοιτητών.